Internetowe przyjaźnie

Jeszcze dziesięć lat temu, gdy zaczęłam moją przygodę z blogowaniem, nie było mowy o czymś takim jak "przyjaźń internetowa". W końcu to oczywiste, że po drugiej stronie czają się pedofile i nikomu nie można ufać. Ale nawet nastolatka zdaje sobie sprawę, że istnieją pewne kategorie, które pozwalają danej osobie zaufać (a przynajmniej jej płci i wiekowi). Dzięki temu wiedziałam, że w tej części blogosfery, w której się w danym czasie poruszałam, przyjaźń może zaistnieć, ponieważ pedofilia nie sięga aż tak daleko. W wieku piętnastu lat nawiązałam w Internecie pierwsze przyjaźnie. Nie wszystkie przetrwały - ba! przetrwała tylko jedna, która pojawiła się, gdy ja byłam już w liceum. Potem zamknęłam tamten okres w moim blogowaniu i powoli ruszyłam do świata blogowania tematycznego. I tutaj poznałam kolejne osoby - wiąże mnie z nimi sympatia, z niektórymi przyjaźń. W dzisiejszych czasach lepiej wiesz, z kim masz do czynienia. Ale mi to i tak nigdy szczególnie nie przeszkadzało.

Tak, blogowanie zmieniło we mnie podejście do przyjaźni. Czy to nie dziwne, że z dziesiątek przyjaciół, których zyskałam w życiu, najlepiej mają się ci, których poznałam wirtualnie? Nie odtrącam tych "realnych", oczywiście, że nie. Niemniej Internet wywołuje we mnie inne emocje, tworzy inne więzi. Dziwne, ale prawdziwe. W końcu prędzej czy później spotykam tych "internetowych" na żywo i wiecie co? Jeszcze nigdy się nie rozczarowałam.

Dziś chcę podziękować. Moim Kasiom, Giom, Elfom i Jaskółkom za to, że są, że wzbogacają moje życie rozmową, wywołują uśmiech na twarzy i są sobą.