Najpiękniejsze słowa.

Co sprawia, że słowo staje się piękne? Gdy myślę o pięknym słowie, przychodzi mi od razu do głowy Schmetterling, czyli motyl po niemiecku. Wprawdzie Cejrowski wyraził się na jego temat niezbyt przychylnie, niemniej nie znał on etymologii tego wyrazu. W końcu według wierzeń ludowych wiedźmy przylatują w postaci motyli, by kraść mleko i śmietanę. Pięknym słowem jest też Schatz - skarb. Tak nazywa mnie mój Niemiec. Ja zaś nazywam go Schnecke - ślimak - i to słowo często dostaje też dodatkowe określenia, w zależności od tego, jakie czyny mój Niemiec popełni. Może być dobrym ślimakiem, złym ślimakiem, a ostatnio został złym niemieckim ślimakiem. Czasem jest też ślimakiem nocnym. Kocham niemieckie słowotwórstwo! W końcu to stąd wywodzi się Kichererbse (cieciorka), którym to słowem określił mnie tata mojego Niemca, gdy chichotałam w trakcie rozmowy telefonicznej. Kichern to chichotać właśnie. A że mój Niemiec niechętnie się goli, to ja go ochrzciłam Stachelbeere (agrest) od stacheln - kłuć. On zaś lubi niedźwiedzie i czasem jakiegoś nawet przypomina, to przemienia się ze Stachelbeere w Stachelbär (fonetyczna ciekawostka, semantyczna kreatywność własna). Pięknym słowem, już bez kontekstu miłosnego, ale z takim czysto dźwięcznym, jest Splitter, które w polskim ma wiele znaczeń. Drzazga, odłamek, odprysk i wszystko inne, co jest ostre i kiedyś było częścią czegoś większego. 

Najpiękniejszymi słowami są jednak Ich liebe dich. Kocham cię. W żadnym innym języku nie smakują tak słodko i prawdziwie.