Moje miejsce pracy blogowej.

Faktem jest, że prowadzenie bloga to praca - nawet jeśli się na nim nie zarabia. Dla mnie to jednak również pasja, z której nie chcę rezygnować nawet wtedy, gdy jestem wykończona, nie mam czasu i jedynego wolnego dnia w trakcie ostatnich dwóch tygodni robię zdjęcia, nagrywam filmik, piszę posty i zastanawiam się, czy moi czytelnicy za mną tęsknią. Mam nadzieję, że trochę tak.

Moim miejscem pracy jest stół kuchenny aka moje biurko. W tak małym mieszkaniu znaleźliśmy miejsce tylko dla jednego rasowego biurka i dostało się ono mojemu Niemcowi (nieszczęsnemu posiadaczowi komputera stacjonarnego i niezdrowej skłonności do składowania śmieci w każdym miejscu, w którym się znajduje - niech zatem sobie ma swój kąt do bałaganienia), a mi pozostał chwiejny stół.

Dopiero niedawno większość drobiazgów wsadziłam do pudełka, żeby nie zajmowały tyle miejsca. Poza tym w pobliżu są słuchawki, komputer (rzecz jasna), mysz (która ostatnio okazuje się całkiem przydatna), telefony, dysk zewnętrzny, zegarek, który pokazuje mi, jaka jest temperatura (cóż, tego komputer jeszcze nie potrafi), często aparat, zawsze balsam do ust, korektor i lusterko. Gdy nad czymś pracuję, otacza mnie również tona papierów, książek, bądź innych przedmiotów (jak szydełka wszelakiego rozmiaru i maści i włóczka...).

W pudełku znajdują się inne niezbędne rzeczy - notesy, nożyczki, gumki do włosów, krem do rąk...

Faktem jest, że wystarczyłby mi komputer i aparat, ale niemal przy tym stole mieszkam, postanowiłam więc ułatwić sobie życie i otoczyć się tym, co może mi się przydać.

Tego nie wiecie, ale moim prawym łokciem mogę dotknąć lodówki, więc bez wstawania od mojego miejsca pracy mogę sięgnąć po coś smacznego. Chyba warto jest pracować przy stole kuchennym, nieprawdaż?

Ma to jednak swoje wady, bo nie potrafię zjeść, nie włączywszy komputera, a i każda inna czynność związana ze stołem poniekąd sprawia, że myślami jestem w Sieci. Może kiedyś uda mi się znaleźć inny kąt do pracy, który od czasu do czasu zmuszałby mnie do przejścia paru kroków i oderwania się myślami od wirtualnego świata.