Oswajamy jesień: Spaceruj.

 Bardzo lubię spacery, ale samotnie nie jestem w stanie ich znieść. Jeśli nie mam określonego celu - nie zajdę donikąd. Jeśli mam cel - nie zrobię ani kroku dalej. Muszę iść z kimś, a wtedy jestem w stanie przemierzyć cały świat i się nie denerwować moją bezcelowością. Dziękuję za ten piątek, gdy miałam możliwość po prostu pójść przed siebie ścieżką pokrytą liśćmi, potem spacerować wzdłuż Odry, wchodzić na drzewa, obserwować Polskę po drugiej stronie rzeki... Nie wspominając o próbie polowania na dzikie gęsi, chęci popływania (w końcu ta woda nie była aż taka zimna!) i planowania szalonych wakacyjnych wypraw inspirowanych spływem Dunajcem.

Nie mogę nie wspomnieć o żalu na widok martwych już kani w trawach, osuwania się po kamieniach i ostatecznym wyłączeniu dźwięku w telefonie, by spędzić resztę piątku oraz sobotę z daleka od innych ludzi.

Nie ma równie wspaniałej rzeczy jak powroty w ciemności z chęcią wybrania się na plac zabaw. Czy zza drzew wyskoczą wampiry, czy może wilkołaki? Następnie usiąść nad Odrą na huśtawkach, oglądać światła po polskiej stronie i dojść do wniosku: Zatem tak wyglądałby świat, gdyby zapadła wieczna noc. A potem dowiedzieć się, że istnieją jeszcze osoby, które uważają, że Anne Rice i Stephenie Meyer to jedna i ta sama osoba... Takie osoby zdecydowanie zasługują na zadanie domowe: Przeczytać zarówno Kroniki Wampirów jak i Zmierzch do końca listopada, a potem napisać wypracowanie, w którym zostaną przedstawione różnice między wampirami w obu lekturach. Warto następnie dostać bólu głowy, prawie się rozpłakać i uciec.

A wspominałam już o wcześniejszym wtargnięciu na teren prywatny i przeskakiwaniu przez ogrodzenie, gdy okazało się, że nie ma wyjścia? Nie? To był spacer pełen przygód. A może wystarczy powiedzieć, że był po prostu cudownym zerwaniem z piątkową rutyną.