Z życia w teatrze cz. 2. Czwartek.

Gdyby ktoś się mnie zapytał jeszcze miesiąc temu, jaki jest mój ulubiony dzień tygodnia, prawdopodobnie powiedziałabym, że poniedziałek. Dziś (a w zasadzie już tydzień temu) wykrzyknęłabym, że CZWARTEK. Swoją drogą jest to logiczne (jeszcze tylko jutro i już weekend).

Czwartek w teatrze jest bardzo intensywnym dniem (w przeciwieństwie do piątku, gdy generalnie mało co robimy - jutro jest wyjątek, mamy przedstawienie). Rano zwykle jest przedstawienie (trzeba więc przyjść wcześniej, przygotować scenę, jeśli nie zrobiło się tego poprzedniego dnia, zrobić próbę i przygotować bufet, czyli herbatę, no i bilety - dziś jednak tego nie było), później jakieś zajęcia (w tym tygodniu króluje flet i żonglowanie), prace w teatrze (sprzątanie, rzeczy marketingowe), obiad, a później próba i wieczorem trening. Który de facto odbywa się też już w trakcie próby, ale to tylko rozgrzewka przed tym, co dzieje się wieczorem.

Trening potrafi zabić, ale z drugiej strony wychodzę z niego pełna euforii. Bieganie, ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia wysiłkowe. Różne akrobacje i rzeczy, od których boli następnego dnia dosłownie całe ciało (a podobno po jodze czuje się mięśnie, o których istnieniu się nawet nie wiedziało...). Mimo to po tym czuję się o wiele lepiej we własnym ciele i muszę przyznać, że łatwiej mi zająć się rolą - nawet jako osobie, która nie ma żadnego doświadczenia aktorskiego. Czuję, że jest lepiej, niż było dwa tygodnie temu. Pochłaniam teatr.

Choć ćwiczenia te skierowane są głównie dla aktorów i dla rozwoju ich ciał oraz odnalezieniu siebie w sobie, to myślę, że każdemu by się to przydało. Nie wiem, jak to jest w innych teatrach, ale tutaj mam wrażenie, że jest to przejaw jakiegoś geniuszu. I mówi to moje nieaktywne, leniwe ja, któremu nigdy się nic nie chce. Chyba powoli zaczęłam doceniać modę na zdrowy tryb życia. Moje siniaki chyba też zaczęły ją doceniać.