Co przywiozłam sobie z Warszawy.

Z racji, że przygotowanie mojego arcydziwnego postu o Budapeszcie zajmie trochę czasu, postanowiłam zapełnić lukę w czasie i postach kilkoma nowymi rzeczami. Tak, większość z Warszawy, dwie z Frankfurtu, bo jakoś tak wyszło, że coś tam małego (dosłownie) kupiłam. Nie powiem tym razem, że będzie krótko (jak to zrobiłam wczoraj i krótko nie wyszło), ale na temat raczej już tak.

Gdy Gia odkryła Lawendową Farmę, dałam się skusić na zamówienie. Cały sklep mnie kusił, ale właśnie Mydło Kleopatry sprawiło, że muszę, że chcę i złożyłyśmy zamówienie, które odebrałam sobie z Warszawy. Co kupiła Gia, możecie zobaczyć tu.

 

Śliczne kolczyki, które dała mi Gia, z piaskiem pustyni. Cudowne, złote jabłuszka. 

 

 Na półce z miniaturkami znalazłam ten olejek Weledy. To dość droga firma (przynajmniej dla mnie), a takie maleństwo uznałam za dobrą rzecz do sprawdzenia. Już wiem, że do twarzy go nie lubię, ale kiedyś pewnie zużyję do ciała. Miałam zabrać do Budapesztu, ale nie zmieścił mi się już do kosmetyczki.

 Wodę termalną Avene zna chyba każdy przynajmniej z widzenia. W Krakowie są tylko dwie SuperPharm i żadna mi po drodze, dlatego nie mogłam skorzystać osobiście z promocji, więc poprosiłam Gię, by mi kupiła. Kolejna rzecz, której byłam ciekawa i muszę przyznać, że ją lubię.

 Peeling, w którym się zakochałam i także dostałam o wyżej kilka razy wymienionej, ponieważ jej się nie sprawdził. U mnie się bardzo sprawdza. Może kupię następny, gdy mi się skończy? Jeszcze nie wiem, ale się okaże. Jestem na etapie szukania peelingu idealnego, bo ostatnio wszystko mnie denerwuje.

 Lakier Paese (numer 174) dostałam od Z., która dała mi niebieski sweterek i uznała, że ten lakier będzie jego doskonałym uzupełnieniem. Było mi dziwnie, gdy pomalowałam nim moje dłuugie paznokcie (teraz już krótkie, bo dziś obcięłam, ech), bo miałam wrażenie, jakby mi palce zamarzły. Ale Mój Kotek bardzo polubiła ten lakier i obiecałam, że poszukam jej podobnego. I znalazłam trochę jaśniejszy Essence nr 127 I Love Bad Boys. I nie podobają mi się nowe buteleczki (widziałam, że w Polsce wciąż są jeszcze stare). Długo zajmie mi przyzwyczajanie się do nich.

Pół walizki zajęły oczywiście książki. Część nowa, część do mnie wróciła. Zawsze i wszędzie polecam książki Camilli Morton, która pisze lekko i zabawnie o byciu kobietą po prostu. Lektura bardziej dla nastolatek, ale ja ją uwielbiam. Śmieszne porady i sposoby na różne rzeczy. Takie kompendium wiedzy o różnych dziwnych rzeczach.

A wkrótce zamierzam przeprowadzić na blogu mały konkurs, mam nadzieję, że się Wam spodoba. 
Ale najpierw Budapeszt.