Bezzdjęciowo, prawojazdowo, planowo.

Dziś sobie trochę pogadam, bo odkryłam na Kofferze przerost formy (zdjęć) nad treścią. Będzie pusto, szaro i smętnie - jak wczesne poranki typu siódma rano, o której zaczynam jutro moją trzecią jazdę.

Tak! Nareszcie zaczęłam! Pierwsza była w poniedziałek, ale za to następną mam bodajże w przyszłą niedzielę... Bo cóż, wyjeżdżam w piątek na weekend do Gdyni, gdzie zamierzam dobrze się bawić. Po powrocie będę mieć trochę ponad tydzień, żeby na dobre przygotować się do półtoradniowego wyjazdu do Frankfurtu. Stamtąd do Warszawy, a po dwóch dniach w Stolicy ruszam w Budapeszt. Z Gią oczywiście. Potem wracam do domu - na jazdy, oczywiście. Może w końcu nauczę się nie próbować rozbijać jakiś pojazdów.

Tak subiektywnie uważam, że jazda do przodu idzie mi całkiem nieźle. Jak na osobę, która panikowała, że nie potrafi odpalić samochodu (po dniu dzisiejszym nie mam najmniejszych wątpliwości, że potrafię. Potrafię nawet patrzeć na drogę, a nie swoje odbicie w lusterku, rozmawiać z instruktorem, nie patrząc na niego, trzymać się w miarę równo drogi i zmieniać biegi bez patrzenia na gałkę. Już pamiętam, że do zmiany biegów należy wcisnąć - do końca! - sprzęgło, tak samo jak do zatrzymania, które nie spowoduje wyłączenia silnika. Tylko czasem, gdy zbyt intensywnie machnę ręką, włączam wycieraczki).

Podoba mi się siedzenie za kierownicą. Nie boję się tego, nie przeraża mnie. A może trochę, bo dziś mi się śniło, że zgubiłam (tak dosłownie) samochód... Myślę, że kiedyś się nauczę.

I ustawiłam sobie dziś trochę za nisko fotel. Myślę, że to może być główna przyczyna tego, że ten przeklęty łuk mi nie wychodził. W każdym razie każda wymówka jest dobra.

Mam w zanadrzu parę postów z kategorii przerostu formy nad treścią. Ale z drugiej strony je lubię. Blog tak ładnie wygląda... A z własnego (i cudzego) doświadczenia wiem, że czytelnicy blogów wcale ich tak dokładnie nie czytają. Może dlatego posty, w których jest jedno zdanie i pięćdziesiąt zdjęć są tak lubiane? To zdecydowanie nie mój styl. Jestem gadatliwa. I zawsze, gdy chcę powiedzieć jedną rzecz, mówię ich dziesięć. Dlatego nie wiem, o czym w zamierzeniu miał być ten post. Pamiętam tylko, że miało w nim nie być zdjęć. Tyle że teraz nie wiem, co tu napisałam... Nie szkodzi.

Publikuję, a Wy radźcie sobie z tym, co właśnie powiedziałam. Ale na wszelki wypadek, jeśli mieszkacie w Małopolsce poniżej Krakowa, nie wychodźcie z domu między siódmą a dziewiątą.

Miłego wieczoru!

PS Pomalowałam dziś paznokcie lakierem Essence z edycji limitowanej Miami Roller Girl nr 03 Four Wheel Drive z nadzieją, że przyniesie mi szczęście. Udało mi się nie rozwalić dwóch samochodów, więc chyba osiągnęłam sukces? Tylko ten łuk! Ech.