Powroty.

Znów w akademiku.
Z milionem wrażeń po weekendzie - niekoniecznie pozytywnych.
Z bólem głowy po całkowicie nieprzespanej nocy.
Z przeczytanymi w pociągu 536 stronami na 857 nowego Kinga.
Z nieopisanym głodem i poczuciem nieświeżości.
I ze wspomnieniem Poznania o trzeciej nad ranem, gdy wysiadłam z pociągu i, widząc jakąś świecącą na niebiesko wieżę, zaczęłam się zastanawiać, co do diabła Wieża Eiffla robi w Poznaniu/co ja do diabła robię w Paryżu.
Przywitały mnie trzy książki.
A ja nareszcie mam ze sobą słownik do francuskiego i brak wymówek, by unikać nauki.
Powinnam iść spać, ale jestem tak zmęczona, że aż mi się nie chce.